در چند سال گذشته کنترل شاگردان و حفظ اقتدار معلمی به طور جدی دشوار شده است. چگونه است که شاگردان، بعضی معلمین را جدی می گیرند اما بعضی دیگر را نه؟
معلمین موفق کسانی هستند که دریافته اند باید تمام توانایی های حرفه ای شان را به کار گیرند و کاملا روی هنر بازیگری شان در برخورد با موقعیت های کلاس سرمایه گذاری کنند.
در زیر چندی از این مهارت ها بیان شده اند:
۱) استفاده از زبان تن
باید تلاش کنید که برای هر چیزی که ممکن است در کلاس اتفاق بیفتد از قبل آمادگی داشته باشید. همیشه سعی کنید که ژستی شق و رق و با ابهت بگیرید تا به دانش آموزان القا کنید که همه چیز را در کنترل دارید و از طرفی هم بتوانید بر کارهای بچه ها در کلاس نظارت کنید. برای القای این که اعتماد به نفس دارید و در موضع ضعف و دفاع نیستید، سعی کنید دست هایتان از دو طرف بدن آویخته باشد و حتی الامکان روی سینه حلقه نکنید.
۲) صمیمیت
بعضی وقت ها خوب است از فرصتی استفاده کنید و کمی با شاگردانتان بنشینید. این کار حس همپایه بودن را ایجاد می کند و لذا شاگردان می توانند مستقیما با شما تعامل برقرار کنند. اگر برای رو در رو شدن با مخاطب کاملا بدن خود را بچرخانید باعث می شوید گفتگویتان خودمانی و خصوصی تر بشود. هم چنین این کار نشانه آن خواهد بود که کاملا به آنها توجه دارید و بیشتر علاقمند هستید که در کار سهیم باشید تا بر شاگردان تسلط داشته باشید.
۳) ارتباط چشمی
چشم ها سطح اعتماد به نفس شما را برملا می کنند. شاگردان از چشم های شما می خوانند که چقدر احساس اعتماد و امنیت می کنید. احساس درونی شما هر چه باشد، مطلقا ضروری است که بتوانید هر وقت لازم باشد به داشتن این حس اعتماد و امنیت تظاهر کنید. یکی از دانش آموزان درباره معلمش گفته است:” آن گونه که او با آرامش و علاقه درس می داد و به چشمان تک تک شاگردان نگاه می کرد و بین شاگردان قدم می زد، همه را مجذوب کرده بود “.
۴) صدا
خیلی ها فکر می کنند که فریاد زدن برسر شاگردان تنها راه کنترل اوضاع و نشان دادن نارضایتی است. اگر بگویم من هیچ گاه بر سر شاگردانم فریاد نکشیده ام دروغ گفته ام. من این کار را می کنم، اما در عین حال سعی می کنم که این موارد را محدود به زمانی کنم که واقعا لازم باشد نکته ای را سریعا گوشزد کنم. در کل باید از فریاد کشیدن اجتناب کرد، چرا که فریاد کشیدن قبل از هر چیز به این معنی است که فرد اوضاع را در کنترل خود ندارد. با این حال، صدایی هم که بیش از اندازه آرام است صلابت لازم را نخواهد داشت و شاید کسی بدان توجه نکند. به هنگام سخن گفتن با شاگردان سعی کنید که لحن صدایتان محکم و از صلابت کافی برخوردار باشد. می توانید صدایتان را در کلاس ضبط کنید تا از تاثیراتی که صدایتان ایجاد می کند آگاه شوید.
۵) ژست
حرکات صریح و بی پروا، اعتماد به نفس و صداقت را القا می کند. اما در عین حال این حرکات نباید غیر عادی باشند، چرا که شما را عصبی جلوه خواهد داد. حرکاتی که به دست راست خود می دهید می تواند برای تاکید بر نکات درسی باشد و مخاطب را در جریان درسی دخیل کند. مثلا کشیدن دست به طرف بدن می تواند گرمی و نیز خواست شما به شرکت همه بچه ها را در درس القا کند. وقتی پاها را روی هم نمی اندازید و دست هایتان را روی سینه تان گره نمی زنید و کمی هم به هنگام صحبت کردن به طرف جلو خم می شوید و به بچه ها نزدیک تر می شوید، احساس صداقت و آرامش خود را به شاگردان انتقال می دهید.
بخشی از کتاب managing your classroom اثر dixie gerard
زهرا آقایی
آخرین نوشته های زهرا آقایی (نمایش همه )
- آموزش و چی پرورش؟ - ۲۲/اسفند/۱۳۹۵
- ایجاد فرهنگ مطالعه - ۲۶/دی/۱۳۹۵
- اختلال یادگیری در کودکان - ۲۲/دی/۱۳۹۵
